24 Şubat 2009 Salı

vurduk yollara...


Bebişimle yeni görevlere atıldık . Yollara vurduk her sabah 6.30 da birbirimizi kaldırıyoruz. Tireye fabrikaya geliyoruz.

Ona burda sütler yumurtalar yoğurtlar yediriyorum. Temiz hava aldırıyorum. Güneşte geziyoruz.

Babamız Bergama da inşaatlarının başında. Bizi burda birbirimize emanet etti.
13. haftadayız. Ses telleri oluşuyor. Annesinin karnında hoplayıp zıplıyor.


20 Şubat 2009 Cuma

12 haftalık


kocaman olmuş...1 gün içerisinde 3 kez gördük babası ile bebişimizi. Karataş hastanesi, Kent hastanesi ve Doktorumuzun muaynehanesi.3 ündede bizi görünce zıp zıp zıpladı. bütün vücudunu döne döne gösterdi doktor amcalar. parmaklarını saydık, boyunu ölçtük, ense kalınlığına baktık(2 li test için), idrar torbasının büyüklüğüne ve burnundaki kıkırdağın oluşumuna veeee birde cinsiyetine. Önce doktorumuz bacakları arasındaki kemik açısından 'Emin olamam ama Kız!' dedi.
Ardından bebiş bir takla attı ve bacaklarını bize doğru kocaman açtı. ' Aaaa ayıp çoocum' demeye kalmada pipisi göründü.:P
Doktorumuz bunu görüp 'pardon pardon hata yaptım %90 yakışıklı bir oğlumuz oluyor' dedi.
Sürpriz. İkinci doktorumuza gittiğimizde bizim bıcırık dik oturup bacakları ile kapattı karnını bize hiç bişey göstermedi bu yüzden 2. bir yorum alamadık. Bir ay daha beklemek ve 2. kez sağlıklı olduğunu görmek içimizi rahatlatacak.

5 Şubat 2009 Perşembe

10.HAFTA

Günler o kadar hızlı geçiyorki. Bebişimiz 10 haftadır bizimle. Şu aralar 'alien' olmaktan çıktı ve parmak çocuk kıvamına gelmeye başladı.
5,5 cm. ve 6 gram ağırlığı ile annesini hiç üzmüyor. Ama annenin canı bu aralar bazı yemekler çekmeye başladı.
Anneannenin kuru fasülyesi ve ciğeri, Babannenin perde plavı sipariş edilenler arasında.:)